„Abyś synu pamiętał o imieniu Tych, co ziemi Twej bronili. Abyś nigdy nie wierzył tym, z których ręki Oni ginęli” (…………..)
Maj –miesiącem pamięci Rotmistrza Witolda Pileckiego
Wiedza o życiu i bohaterstwie Witolda Pileckiego powinna stać się elementem edukacji w szkołach, natomiast jego osoba – symbolem łączącym Polaków, niezależnie od ich poglądów.
Powiedział bym – urodzony w mundurze, więc przedstawię krótki wojskowy życiorys Witolda Pileckiego.
13 maja 1901 roku w północnej Rosji (Gubernia Ołoniecka na krańcach imperium cesarskiego w Karelii) nad granicą fińską w Ołońcu urodziła się nasz przyszły rotmistrz Witold Pilecki.
Pileccy wywodzili się z rodziny szlacheckiej herbu Leliwa, rodzinny majątek był koło Nowogródka. Dziadek Witolda – Józef Pilecki był w 1863 r. uczestnikiem powstania styczniowego i został zesłany na Syberię.
Młody Witold najbardziej lubił gry i zabawy o charakterze wojskowym, wychowany na powieściach Henryka Sienkiewicza: „Ogniem i mieczem” oraz „Potop”. W roku 1910 rodzina Witolda zamieszkuje w Wilnie, gdzie w 1914 r. założył pierwszy zastęp harcerski a w 1918 r. bierze udział w obronie Wilna przed nadciągającą armią bolszewicką. W sierpniu 1920 roku rozpoczyna czynną służbę wojskową w 211 Ochotniczym Pułku Ułanów Nadniemeńskich, gdzie służy do stycznia 1921 roku. W maju 1921 r. Witold zdaje maturę, włada biegle trzema językami: francuskim, niemieckim i rosyjskim, ze względu na trudną sytuację materialną rezygnuje ze studiów zajmuje się prowadzeniem rodzinnego gospodarstwa w Sukurczach. W 1932 roku powołał w powiecie lidzkim – „Przysposobienie Wojskowe Konne”, które weszło w skład 19 Dywizji Piechoty Wojska Polskiego. Podczas Kampanii 1939 roku Witold dowodzi Szwadronem Ułanów Lidzkich. Po zaciętych walkach jego dywizja zostaje pokonana, lecz nie składa broni i dalej prowadzi walkę partyzancką, w październiku 1939 r. dociera do Warszawy.
Pod przybranym nazwiskiem – Serafiński zakłada organizację wojskową pn. Tajna Armia Polska, jako ochotnik zgłasza się do wykonania niewiarygodnej miski założenia konspiracyjnego Związku Organizacji Wojskowej w obozie koncentracyjnym Auschwitz – 19 września 1941 roku daje się ująć najeźdźcom podczas łapanki aby dobrowolnie stać się więźniem. Witold, misję wykonuje znakomicie zakładając tzw. „piątki Z.O.W. W nocy 26/27 kwietnia 1943 roku wraz z dwoma kolegami ucieka z obozu, dociera do Warszawy, zmienia nazwisko na Jezierski w drodze do Bochni spotyka się z prawdziwym Serafińskim.
Stopień rotmistrza otrzymuje w lutym 1944 roku z rozkazu Komendanta Głównego A.K Tadeusza Komorowskiego ps. „Bór”. W Powstaniu Warszawskim walczy do końca tj. do 5 października 1944 r. razem ze zgrupowaniem Chrobry II, broniony przez to zgrupowanie rejon zyskał nazwę „Reduty Witolda” nie zdobyty nigdy przez Niemców. Jako jeniec zostaje uwięziony w oflagu Murnau.
Powrót do Polski, spotkania po latach, aresztowanie i śmierć……
Jego wierszowane wspomnienia z dzieciństwa pełne są romantycznych marzeń o bohaterskich czynach:
…/o szabli, o szeregach polskich, o koniu w galopie….
…./kwiatom wyznaczałem ich przydział we wojsku…..
… pokrzywa to Niemcy, kwiat żółty Tatarzy, szablą z drzewa ciołem wrogie mi szeregi…
W 1945 roku na osobisty rozkaz gen. Andersa wraca do Polski, prowadzi działalność wywiadowczą o żołnierzach AK więzionych NKWD i UB a potem deportowanych w głąb Rosji. W maju 1947 roku Witold Pilecki zostaje aresztowany przez UB w Warszawie, bez chwili zwłoki zostaje poddany śledztwu i okrutnym torturom nadzorowanym przez płk. Józefa Różańskiego szefa MBP. Podczas procesu i rozprawy sądowej – zmaltretowany szepnąć do swej żony „Oświęcim to była igraszka”. Proces Witolda Pileckiego i jego bliskich m.in. Mari Szelągowskiej i Tadeusza Płużańskiego trwał od 3 marca 1948 do 15 marca 1948 gdzie zapadł wyrok……
Wyrok śmierci przez rozstrzelanie został wykonany 25 maja 1948 r. o godz. 21:30 w więzieniu, katowni MBP na Mokotowie, protokół wykonania wyroku nr W-119/48 podpisał w-ce prokuratora Nacz. Prok. Wojskowej mjr. Cypryszewski Stanisław.
Miejsce pochówku rtm. Witolda Pileckiego do dnia dzisiejszego pozostaje nieznane.
Pośmiertnie Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył rtm. Witolda Pileckiego Orderem Orła Białego w dniu 27 lipiec 2006 r.
W 2011 roku w wyniku wyroku S.N. uniemożliwił ściganie zbrodniarzy w „togach” – to dalszy ciąg wykonania wyroku na rtm. Witoldzie Pileckim.
P.S. Dziadek mój Józef Pilecki w 1939 roku spotkał się z Witoldem w okolicach Baranowicz, celem uzgodnienia dalszych operacji wojskowych, co spotkało się z dalszymi represjami wobec ojca Stanisława, aresztowanego w 1941 roku oraz więzieniem i wywózką brata mamy Olimpii – Arseniusza w 1950 r. do Gułagu na Workutę, przebywał tam do 1956 roku.
Maj 2020 roku/ …..garść historii Tych, z których wyrastamy My i nasze Dziś z myślą dla Pani Joanny Pkz., pisał Jerzy Hipolit Pilecki
