Autor: gekadmin

Opublikowano przez

II Głogowski Bieg Orląt Lwowskich im. Antosia Petrykiewicza

Obraz może zawierać: 1 osoba, tekst i na zewnątrz

Orlęta Lwowskie – bardzo młodzi mieszkańcy Lwowa, którzy nie czekając na pomoc polskiego wojska w listopadzie 1918 roku bronili miasta przed oddziałami wojsk ukraińskich, a w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku równie ofiarnie i bohatersko walczyli o swoje miasto.

Impreza odbywa się pod patronatem Prezydenta miasta Głogowa.
Data: 17.10. 2019 r godz. 11.00
Miejsce: stadion główny „Chrobry Głogów„ S.A. ul. W. Stwosza.
Cel: innowacyjna forma edukacji w terenie – połączenie edukacji historycznej z rekreacją fizyczną
Organizator: Stowarzyszenie Głogowska Edukacja Kresowa, „Chrobry Głogów„ S.A., MKS Piast Głogów.
Program imprezy:
• zapoznanie uczestników z historią „Orląt Lwowskich”
• zawody rekreacyjno-sportowe:
– pokonanie odcinaka 1421 m (liczba poległych obrońców Lwowa) marszem lub biegiem w kategoriach dziewcząt oraz chłopców
– młodzież szkół podstawowych:
klasy IV – VI 1/2 dystansu (710 m )
klasy VII – VIII
– młodzież szkół ponadpodstawowych
Nagrody: puchary w poszczególnych kategoriach dla dziewcząt i chłopców za I, II, i III m, dodatkowo zwycięzcy otrzymają publikację książkową z autografem prof. St. Nicieja „Lwowskie Orlęta” oraz 10 uczestników w każdej kategorii pamiątkową koszulkę sportową.
Program szczegółowy:
11.00 – zapisy zawodników
11.35 – otwarcie, przedstawienie celu imprezy i programu zawodów
11.45– rys historyczny obrońców Lwowa – prelekcja
12.00 – wspólna rozgrzewka przed startem
12.15 – bieg szkół podstawowych klas IV – VI
12.30 – bieg szkół podstawowych klas VII – VIII
12.45 – bieg szkół średnich
13.15 – podsumowanie i wręczenie nagród

Uwagi organizacyjne: szatnie ogólnie dostępne w budynku, organizatorzy nie odpowiadają za pozostawiane drogocenne rzeczy (oddajemy do depozytu opiekunom grup), młodzież startująca oraz kibice przebywają na trybunie głównej , na bieżnię schodzą uczestnicy biegów, nie korzystamy z murawy boiska trawiastego, organizator zabezpiecza wodę (prośba o dopilnowanie aby nie zaśmiecać obiektu).

Zapraszamy młodzież wraz z opiekunami: reprezentacje szkół , poszczególne klasy, do udziału oraz kibicowania i uczczenia najmłodszych bohaterów którzy stanęli w obronie naszej ojczyzny.
Za Zarząd: Jerzy Akielaszek

 

Opublikowano przez

Wrzesień 1939 roku – tragedia Kresów

Kolejne spotkanie z prof. Stanisławem Nicieją za nami.

Dnia 7 października o godzinie 18:00 w wypełnionej po brzegi sali Miejskiej Biblioteki Publicznej  im. Galla Anonima w Głogowie, oraz w dniu 8 października w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Krzywoustego odbyło się spotkanie autorskie z prof. Stanisławem Nicieją. Na przykładzie filmu „Trzy mosty” profesor opowiadał o dramacie setek tysięcy ludzi, którzy w połowie września 1939 roku znaleźli się w potrzasku gdy zgromadzili się  na rozdrożu rumuńskim, chroniąc się przed inwazją hitlerowską i sowiecką na Polskę. Te trzy mosty prowadzące do Rumunii były świadkiem jednych z najtragiczniejszych wydarzeń września 1939 roku. Pierwszy w Zaleszczykach na Dniestrze, drugi na rzece Czeremosz w Kutach, a trzeci na rzece Prut w Śniatynie. Mosty te dawały nadzieję, ale dla niektórych przejście nimi oznaczało rozstanie z ojczyzną na bardzo długo, a dla wielu na zawsze.

Gościnnie w spotkaniu wzięli udział zaproszeni przez Pana Tadeusza Samborskiego – Aurelia Sobczak oraz Barbara Twardosz-Droździńska i Jarosław Majewski z Białorusi z krótkim występem muzycznym.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji ze spotkań

Opublikowano przez

Spotkania z Panią dr Joanną Pakuza

17 września, w 80. rocznicę sowieckiej agresji na Polskę, uczniowie trzech głogowskich szkół: Zespół Szkół Technicznych i Ogólnokształcących, Zespołu Szkół Politechnicznych (Mechanik) oraz Szkoły Podstawowej nr 3 im. Noblistów Polskich wysłuchali wykładu dr Joanny Pakuzy, która opowiedziała im o początkach okupacji sowieckiej, ale także o represjach, jakich doświadczyli wówczas mieszkańcy Kresów wschodnich. Doktor Pakuza zwróciła uwagę młodych słuchaczy szczególnie na losy licznych polskich kobiet, które wraz ze swoimi rodzinami w wyniku deportacji z lat 1940-41 znalazły się w Związku Sowieckim. Dramatyczne warunki egzystencji – m.in.: ciężka praca, głód, choroby, robactwo, sprawiły, że każdy dzień był walką o przetrwanie swoje i rodzin, a szczególnie dzieci. 

Pani Joanna przypomniała młodym głogowianom, że losy tamtych mieszkańców Kresów są wbrew pozorom związane z dziejami ich miasta. Bo to właśnie oni zostali bądź wyniku repatriacji, bądź powojennych przesiedleń (gdy Polska utraciła w wyniku uzgodnień w Jałcie przedwojenne Kresy) skierowani właśnie w okolice Głogowa. Po wielu tygodniach podróży w trudnych warunkach docierali właśnie tu, by w atmosferze niepewności, tymczasowości i lęku przez tym, co ich czeka,  rozpoczynać życie w pewnym sensie od nowa. Nigdy nie przestali tęsknić za Kresami, za swoimi domami, które przyszło im opuścić, ale jednocześnie to właśnie temu miastu i pobliskim miejscowościom, służyli swoimi umiejętnościami, odbudowywali te miejsca po wojennych zniszczeniach, i zostawili tu już na zawsze część swojego serca.

Aby upamiętnić ich losy Głogowska Edukacja Kresowa we współpracy z dr J. Pakuza gromadzi wspomnienia i wszelkie pamiątki, a zwłaszcza zdjęcia tych, którzy przeszli swą wojenna odyseję z Kresów aż do Głogowa. 

Jeśli ktoś chciałby się takimi wspomnieniami podzielić, prosimy o kontakt ze Stowarzyszeniem „Głogowska Edukacja Kresowa”.

Fotogaleria ze spotkania w szkołach z dr Pakuza

Opublikowano przez

Spotkanie autorskie z Tadeuszem Tomaszewskim

WRACAJĄC DO WILNA

Książka „Wracając do Wilna” to zbiór 21 wywiadów z ludźmi, którzy najlepiej znają i pamiętają czasy polskich Kresów Wschodnich. Rozmowy zostały przeprowadzone w latach 2008-2015 w różnych częściach Polski, a także za granicą. Każdy wywiad został poprzedzony krótką notką biograficzną dotyczącą interlokutora i niemal etnograficznym opisem okoliczności towarzyszących spotkaniu. Wiele opisów miejsc, które pojawiają się w tekście zostało zilustrowanych unikatowymi, historycznymi fotografiami. Ta książka to zapis wspomnień wyjątkowych ludzi – ikon nauki, kultury i sztuki, dzięki którym możemy niezwykle dokładnie odtworzyć zapomniany klimat Wileńszczyzny. Z pewnością temat został podjęty przez Autora nieprzypadkowo, gdyż sam jest wilnianinem, pracującym w wileńskim radiu i chyba jak nikt inny rozumie specyfikę i problemy tego miasta. Dzięki temu udało mu się zbudować wciągającą i nieliniową narrację wyłącznie poprzez odpowiedni dobór pytań. Rozmowy dotyczą Wilna jako miasta młodości interlokutorów, którzy odkrywają przed czytelnikiem nieznane zakamarki rodzinnego miasta, a także jego kulturową i społeczną specyfikę. Do najważniejszych tematów należą także wątki dotyczące dramatycznych wydarzeń wojennych czy wieloetniczności miasta i regionu. Pojawiają się one w prawie każdej rozmowie. Książka „Wracając do Wilna” daje możliwość odbycia prawdziwej podróży w czasie. Zapomniany już dziś świat wyszukanych manier i przedwojennej kindersztuby, a także naukowych i kulturalnych elit, skontrastowany z biedą i konfliktami tworzy interesującą mozaikę. Należy do najciekawszych książek, które dotyczą dwudziestolecia międzywojennego w Wilnie. Gorąco polecamy wszystkim miłośnikom historii, a dla sympatyków polskich Kresów jest to pozycja obowiązkowa.

[Not a valid template]
Opublikowano przez

Relacja z I Turnieju Piłki Nożnej im. Włodzimierza Chomickiego w Głogowie

WYNIKI  I TURNIEJU  PIŁKI NOŻNEJ IM. WŁODZIMIERZA CHOMICKIEGO

POD  PATRONATEM  PREZYDENTA MIASTA GŁOGOWA

GŁOGÓW 21.09.2019 R.

 

Liga Mistrzowska:

I miejsce                       Lech Poznań

II miejsce                      Pogoń Szczecin

III miejsce                     UKS GOL Brodnica

IV miejsce                     APR Jarocin

V miejsce                      Śląsk Wrocław

VI miejsce                     Zagłębie Lubin

VII miejsce                    FC II Wrocław

VIII miejsce                   FC I Wrocław

 

Liga Europy:

I miejsce                       Olympic Wrocław

II miejsce                      Polonia Słubice

III miejsce                     Promień Żary

IV miejsce                     Chrobry I Głogów

V miejsce                      JTS Jawor

VI miejsce                     Chrobry II Głogów

VII miejsce                    Korona Wschowa

Najlepszy strzelec ligi Mistrzowskiej: Karol Kupczyk       UKS GOL Brodnica -26 goli

Najlepszy bramkarz ligi Mistrzowskiej: Adam Łukaszyk Lech Poznań

Najlepszy zawodnik ligi Mistrzowskiej: Wojciech Przybył  Lech Poznań

Najlepszy strzelec ligi Europy: Dawid Brewiński  Promień Żary – 17 goli                                   

Najlepszy bramkarz ligi Europy: Maciej Mazur  Olympic Wrocław

Najlepszy zawodnik ligi Europy: Franciszek Słotta  Olympic Wrocław

 

Objawienie turnieju w Lidze Mistrzowskiej: Wojciech Przybył     Lech Poznań

Objawienie turnieju w Lidze Europy: Dawid Trznadel  Chrobry Głogów II

 

W Lidze Mistrzowskiej rywalizowało 8 drużyn

W Lidze Europy  rywalizowało 7 drużyn

Turniej w imieniu Pana Prezydenta otworzył Pan Dariusz Andrzej Czaja Przewodniczący Komisji Edukacji i Kultury Rady Miasta Głogowa oraz Jerzy Akielaszek z Stowarzyszenia Głogowska Edukacja Kresowa.

Puchary, statuetki, medale i dyplomy pamiątkowe podczas uroczystego zakończenia

 I Turnieju Piłki Nożnej im. Włodzimierz Chomickiego wręczali Pani Edyta Kozubek Dyrektor Banku Santader Oddział w Głogowie i Jerzy Akielaszek  z GEK.

Organizatorzy serdecznie dziękują wszystkim rodzicom dzieci z Akademii Piłki Nożnej Chrobry Głogów w przygotowaniu turnieju w szczególności:  Paniom Joannie Pawłowskiej, Katarzynie Suchińskiej, Anicie Król wraz z mężem, Agnieszce Musialskiej Annie Boczuli, Małgorzacie Trznadel, Magdalenie Wojciechowskiej oraz Bartkowi Wojciechowskiemu, Pawłowi Kondratyk,  gospodarzom obiektu Państwu  Helenie i Józefowi Piotrowskim i Panu Staroście Jeremiemu Hołowni. Podziękowania składamy dla trenerów Kamil Przylepa i Tomasz Bartoszek.

Swoje podziękowania kierujemy również sędziów oraz do sprawującego opiekę medyczną „Mikiemu” – dziękujemy. 

Serdeczne podziękowania składamy Panu Prezydentowi, Prezesowi i Dyrektorowi Chrobry Głogów, Firmie NTI, Top Poligrafii, Carrefour Głogów, Społem Głogów, Bank Santander Głogów, E-Towers Famaba, Stowarzyszeniu Patriotyczny Głogów, Związkowi Zawodowemu „Polska Miedź”.

Podziękowania kierujemy dla zespołów uczestniczących w turnieju.

Zapraszamy do fotogalerii z turnieju

 

 

Opublikowano przez

Kresowe Marzenia II RP

W dniu 6 wrzesień 2019 r. w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Galla Anonima w Głogowie odbyło się spotkanie autorskie Agnieszki Rybak i Anny Smółki którego tematem były: „KRESOWE MARZENIA II RP” zawarte w książce pt. WIEŻA EIFFLA NAD PINĄ.

Miało być tak jak na Zachodzie, tylko jeszcze piękniej. W Wilnie ruszyła radiostacja – podniecony dyrektor Hulewicz spoglądał na chmury i rozstawiał na Wilią mikrofony do eksperymentalnego słuchowiska w plenerze. W Pieńsku zalśnił stalą port marynarki wojennej, a dowódca kazał budować nowoczesne bezzałogowce. W fabryce sklejki braci Konopackich pod Grodnem powstały najlepsze samoloty. W Janowej Dolinie na Wołyniu wśród ukraińskich wsi wyrosła przy kopalni bazaltu wzorcowa osada robotnicza. Doktor Parymończyk w Zaleszczykach leczył tak dobrze, że zapyziała miejscowość zamieniła się z polską Riwierę. Autorki zamiast opowieści o dworkach kreślą obraz Kresów nowoczesnych i sprawdzają, co dziś z tej nowoczesności zostało.
O kresach bez zadęcia i historycznych pretensji, za to z czułością, poczuciem humoru i zachwytem. Królik zmienia się w fabrykę sklejki, okręty polskiej marynarki walczą z bolszewikami na Polesiu, odbiornik radiowy wyprodukowany przez trzech Żydów z Wilna podbija świat. Baśń o Polsce, w której wszystko jest możliwe. Opowieść o kraju, którego nie ma, a nam wolno wierzyć, że kiedyś istniał. DARIUSZ ROSIAK.
AGNIESZKA RYBAK – dziennikarka, absolwentka Wydziału Polonistyki UW. Pracowała m.in. w „ Newsweeku”, „ Polityce”, „Rzeczypospolitej”. Autorka kilku wywiadów rzek m.in. z Ludwikiem Dornem i Pawłem Dangelem.
ANNA SMÓŁKA – absolwentka Wydziału Historii UW, autorka książki Między wolnością a pokojem. Zarys historii Ruchu „Wolność i Pokój”. Pracowała dla wielu instytucji kultury, w latach 2012 – 2016 była również doradczynią prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji ze spotkania

 

Opublikowano przez

Spacerem po Kijowie – Sobór Sofijski

                                                            SOBÓR SOFIJSKI W KIJOWIE

Sobór Mądrości Bożej Sobór Sofijski – cerkiew w Kijowie został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Sobór Sofijski nie należy obecnie do żadnej organizacji religijnej i zarządzany jest tylko przez instytucje państwowe. Nie odprawiają się w nim żadne nabożeństwa.

Od maja 2005 r. 13. każdego miesiąca na Sofijskim majdanie „placu”, przed głównym wejściem na teren Soboru Sofijskiego odprawiana jest Modlitwa za Ukrainę. Udział w niej biorą przedstawiciele wszystkich tradycyjnych chrześcijańskich kościołów kraju, modląc się o jedność i przyszłość Ukrainy. Również modlitwy odbywają się w dniu 24 sierpnia – Dniu Niepodległości Ukrainy.

 Soborowi nadano przydomek „matki cerkwi ruskich”.  Budowa Soboru Sofijskiego w Kijowie została zapoczątkowana przez Włodzimierza Wielkiego w 1011 r., a zakończona przez syna Jarosława Mądrego w latach 1017-1018. W Soborze ulokowane zostały pierwsze w Rusi Kijowskiej- szkoła i biblioteka, tutaj też został pochowany w 1054 r. Jarosław Mądry. Sofija Kijowska była także rezydencją metropolitów, a po przeniesieniu ich siedziby na ziemie północno-wschodnie – biskupów kijowskich. Sobór Sofijski w Kijowie, jako ważny ośrodek, był narażony na niebezpieczeństwa. W 1169 r. obrabował go książę włodzimiersko-suzdalski Andrzej Bogolubski, który zrujnował Kijów, żeby przenieść centrum polityczne Rusi na jej północno-wschodnie tereny. Później Sofija Kijowska rujnowana była przez ordy mongolskie. Nie dziwi, więc współczesny widok Soboru Mądrości Bożej w Kijowie ma bardzo mało wspólnego z jego pierwotnym wyglądem.

Współczesnego kształtu sobór nabrał w XVII w., przebudowany w stylu barokowym. W jego wnętrzach zachowały się jednak freski i mozaiki z XI-XII w. – dzieła bizantyjskich i ruskich mistrzów. Z tego okresu pochodzi około 3 000 m2 fresków i 260 m2 mozaik, w których wykorzystano 177 odcieni różnych kolorów, a tło obowiązkowo jest złotym. Większość kostek mozaik ma wielkość 1 cm2, jednak są i mniejsze, o wielkości 0,25 cm2, używane do przedstawiania drobnych detali, na przykład twarzy.

Szczególnie cenne są mozaiki zdobiące centralną kopulę (Chrystus Pantokrator) i główny ołtarz soboru. Prawdziwym arcydziełem jest 6-metrowa mozaika przedstawiająca Matkę Boską modlącą się ze wzniesionymi dłońmi – Oranta. Ścianę, na której znajduje się ta mozaika, nazywają „ścianą niezniszczalną”, ponieważ pozostawała ona całkowicie nienaruszona nawet w najgorszych dla Sofii Kijowskiej czasach.

Na trzech ścianach naprzeciwko ołtarza głównego było malowidło przedstawiające rodzinę księcia Jarosława Mądrego. Do czasów obecnych przetrwał tylko wizerunek księcia. W północnej nawie bocznej soboru znajduje się sarkofag Jarosława Mądrego, ważący około 6 ton. Wykonany jest z białego marmuru i ozdobiony wykutymi na nim krzyżami, greckimi monogramami Chrystusa, motywami roślinnymi i zwierzęcymi.

Sofija Kijowska ma piękny ikonostas z XVIII w. W 1934 r. jego Carskie Wrota, pokryte złotem i srebrem zostały rozmontowane, pocięte na kawałki i roztopione. Ocalałe ich fragmenty zdeponowano w skarbcu Państwowego Funduszu Rezerw Walutowych ZSRR. Na początku XXI w. te wrota zostały odnowione, a w 2008 r. przywrócone na swoje stare miejsce. Wielki wkład w odnowienie Carskich Wrót Sofii Kijowskiej wnieśli polscy konserwatorzy o pracy, których Telewizja Polska nakręciła film dokumentalny „Srebrne Wrota”.

Współczesne wymiary soboru wynoszą: długość – 37 m, szerokość – 55 m, wysokość – 29 m. Budowla posiada dwie kondygnacje i 9 apsyd. Wieńczy ją 19 kopuł, z których 8 posiada starą formę sferyczną, a 11 – barokową-gruszkowatą. Obok soboru w latach 1699-1707 została zbudowana dzwonnica nadbramna, której wysokość obecnie wynosi 76 m. Ze starych jej dzwonów zachował się tylko jeden – „Mazepa”, o wysokości 125 cm i średnicę 155 m. Przez bramę, którą wieńczy dzwonnica, wchodzi się na teren przynależący do soboru. Przykościelny kompleks tworzą także: inne bramy wjazdowe, barokowy XVIII-wieczny refektarz z cerkwią, siedziba metropolity, bursa, celi, konsystorium oraz mieszkalny korpus bracki.

Ceny biletów.

  • wejście na dzwonnice 60UAH, wejście na teren Soboru 50 UAH i 100UAH bilet wstępu do muzeów.

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji